kayıp değerler manifestosu

 

                                                                     

(ben noktalama işaretlerine ve imla kurallarına inanmam sevgili okuyucu.ben saygıyla yana yana dizilmiş harflere sevgi dolu hecelere inanırım)

Cogita quamdiu eadem feceris; mori velle, non tantum fortis, aut miser sed etiam fastidiosus potest.

“Ne zamadan beri hep aynı şeyleri yapıp durduğunu düşün bir kez; ölmeyi yalnız yiğit ya da mutsuz kişi değil, bıkkın kişi de ister.”

fark ettiniz mi bazı değerler kayboldu.kimi birden bire.kimi yavaş yavaş siliniverdi.

bir süredir kafamın içi okul çıkışı saatinde seyir halinde olan halk otobüsleri gibi.dolu ve dolmaya devam ediyor.daha ne kadar dolar? burası çoktan dolmuş diyorsun fakat daha da daha da dolmaya devam ediyor.2.üniversite kapsamında başvurduğum üniversitenin vize sınavları başlıyor.okullara uzaktan eğitiim haberini duyunca çok sevinmiştim.çünkü küçük yaş grubu maske mesafe sıfır.ilk zamanlar derslerde hiç maske çıkarmayıp sürekli eşyaları elimi dezenfekte ediyordum.ama bir yerde çabalamaktan sıkıldım.hasta olma ihtimali olan çocukların bile okula gelmesi risk ihtimali olan velileri veya hastalığı yeni atlatmış velilerin bile şuursuz davranışları beni yıldırdı.

sonra bütün okullar uzaktan eğitime geçerken anaokulları yüzyüze kararı aldı.açıklama kısmında işe giden  anne babalar için ibare yer alınca haliyle okul öncesi öğretmenleri ayağa kalktı.okul öncesi eğitim zorunlu bile değilken pandemi zamanı tüm okullar online iken okul öncesinin yüzyüze olması tabi ki herkesi düşündürttü. 

beni üzen şey cühela takımınca mevcut olan okul öncesini işten dönene kadar çocuğun oyalanacağı yer olarak görülmesi olayının resmi makamlarca adeta onaylanması.

benim öğrencilerim zaten minik olduğu için velilerin okula verme sebebleri sırasıyla

1.bir işte çalışma bırakacak yer bulama

2.çocuğa hamile olma

3.ev hanımı olup iş yükünü azaltma

kendi velilerimde durum böyle.ilk iki kısım bunu dillendirmekle beraber 3.kısım kendini saklar.onların bu halleri eve gönderdiğiniz etkinliklerin yapılmaması, hafta içi okunmasnı istediğiniz hikayelerin okunmamasndan gelir.bütün bunlar bir yana benim gibi eğitimci olan 3 velim var ve 3 özel eğitimde öğretmen.o kadar ilgili ve o kadar bilinçliler ki.eğitimin farkındalar,gerekliliğin farkındalar.

hani herkes evladı için çalışıyor ya.ona zaman ayırmadan ama onun için çalışıyor ya.bir  radyo tiyatrosu bırakıyorum.dükkana gelen baba ve hayallerini satın almak için kullandığı para birimi size anlatmak istediklerimi anlatacaktır.

ve kim ne derse desin öğretmenlik kutsal meslektir.Doğan Cüceloğlu öğretmenlik yapmak ve öğretmen olmak bambaşka şeylerdir diyor.elbette ki öğretmenlik yapan parasını alıp çıkanlar vardır.fakat görüyorum sevgili okuyucular öğretmen olanları bir dağ başında bir köyde,şehrin ortasında gri binaların arasında bir çocuğun kalbine dokunan öğretmenler var.ve okul öncesi eğitim kağıt kesmek,uhuyla pul yapıştırmak değildir.hayal gücünden yoksun sıralarda ezberci sisteme girmeden çocukların çocukluklarını yaşayacağı kendilerini keşfedeceği yerlerdir.