kaosa mütevazi bir katkı

                                        

Bazı kusurlar bir insanın var oluşu için gereklidir. Eski dostlarımızın bazı tuhaf özellikleri ortadan kalkmış olsa bu hoşumuza gitmezdi.
Goethe

Pazartesi:

Bugün arkadaşlarla buluşup hayatı sorguladığımız bir ritüel yaptık. Herkesin kafası karışık. Hepimiz yek diğerinin içindeki kaosa pek de mütevazi olmayan bir katkı yapmaktan öte geçemedi.

 

Bir sinekle bir devlet adamı arasındaki benzerlik nedir?” Sorusunun cevabı 19. Yüzyıldan hazırdır: “İkisini de gazeteyle öldürebilirsin!”

Bu pasajı geçenlerde Murat Menteş'in kaosa mütevazi bir katkı kitabında okuyup çok sevdim.

Dedem emekliye ayrılıp kendine uğraşlar ararken bilgisayarcı dayımın dükkanında beklemeye karar vermişti. Hafta sonlar bazen dedemin peşine takılırdım. O zaman ortaokulda olan ablamda gelir ve msn girerdi. Bende merak ettiklerimi sorardım. Kurbağa mı yoksa çekirge mi daha yükseğe zıplar? Türünden sorular yada heygirl dergisinin internet sitesine girerdim. Neden sonra dedem tamam yeter bu kadar  derdi. Ablam ödevlerini yapardı bende masanın üzerinde ki gazeteleri alır ve 'kimliğimi kaybettim hükümsüzdürden tutun vasıfsız eleman aranıyora kadar bütün her şeyi okurdum. Dayım gazete bayinde ki yandaş, muhalif ne kadar gazete varsa toplardı. Dedem çay ocağından bize salep kendine koyuca bir çay alır ciddiyetle okurdu. Ağır ağır sayfaları çevirir arada kaşlarını çatardı. Bazen sıkıntıdan bazen meraktan çokca alışkanlıktan el çabukluğuyla her satırı okurdum. Sonra dedem eski gazeteleri ayırır bir kısmını eve götürürdü. Gazete kağıdı bir zaman yoksulluk görmüş bu insanlar için pek çok anlam ifade ederdi. 

 Pazar eklerini bazen hoşuma giderse alır kocaman ciltli  bordo defterime yapıştırırdım. Bu fotoğrafları o zaman adını bile bilmediğim bir şey olan fanzine çevirirdim. Hikayeler, bilmeceler, kulaktan duyma memleket meselelerine çocukça yorumlar.

Sonra   işte haber vermekten ziyade belirli bir ideoloji empoze etmek olan o kağıt müsveddelerinden uzaklaştım. Bazen bir bayinin önünden geçerken elimi uzatıveresim gelir vazgeçerim.

Öyle yada böyle bir şekilde gazete kavramından uzaklaştım hatta bir zamanlar hayalim olan gazeteciliği bile unuttum. 

.

.

.

Çarşamba:

İnsan ne garip yahu. Yazasım var okuyasım var. Yarın yakın arkadaşlarımdan birinin düğünden önce kız partisi var. Gidesim yok yine kaplumbağalar gibi içime çekilip vadideki tüm karmaşayı bir kenara bırakıp durasım var. Fakat biliyorum ki bir daha böyle bir araya gelmek çok zor. Ama kız olmak ne zor şey ki! Şimdi yarın süslenip püslenip gitmek gerek! Ne gerek var yahu biz aynı evde kalırken ne hallerimizi gördük dedim. Olmaz aramızda sap gibi kalırsın dediler. Acilen dolabımı elden geçirip kapsüle çevrimeli özel günlerde giyilecek kombinler takılacak takılar paketlenmeli. Değilse sonum mahallenin önünde çocukken çekildiğimiz o fotoğrafa döner. Bütün herkesin beni erkek sandığı. Altımda kısa bir şort ve üstümde smokin şekilli tişörtün olduğu.