Akakiy Akakiyeviç'in Paltosu ve benim laptobum

(Antalya Mısır  çarşısı  karşısında bulunan bana o ış bankası  kumbaralarını hatırlatan  banka)

Ilkokula başlamama  2 yıl  varken ablam için  okul alışverişi  yapmaya çıkmıştık.Her ne sebepten bilmiyorum kavak ağaçlarının  gölgelediği  meydanda kurulmuş  bir düzine  tezgâhta rengârenk  kitaplar satılıyordu. Annem o gün  muhtemelen hepimize bir kitap alamayacağı  için kendisine  bir ebevyn kitabı  almış  ve istediğimiz zaman okuyabileceğimizi söylemişti .

-4 kardeştik  ve birine bir şey  alınsa  hepimiz isterdik ve sürekli borç açan bir eşe ve düşük  ücretli  bir işe sahip  Annemin o  kadar parası  yoktu-

--Yıllar  sonra kendi  maaşım  olup özgürce  kitap alışverişi  yaptığımda "işte!" demiştim  "Asıl  zenginlik istediğin  kitabı yanında tutabilmek, altını çizip  üstüne  not alabilmek!--

. 

.

O kitabı  uyurken kucaklamış  resimlerine defalarca bakmıştım. Okumayı  öğrenince  ilk o kitabı  okudum.  Yapılan  resimlerin çocukların  psikolojisine işaret  ettiğini öğrenince  resim dersinde  sıraları  gezmiş  ve kimlerin evinin çatısında  duman tütüyor  bakmıştım.  Çünkü  bir  resimde duman olması  demek o çocuğun  evde mutlu bir hayatı  olduğu  anlamına gelirdi. Duman orada birilerinin  yaşadığı  anlamına  gelirmiş.  Daha ayrıntılı  kriterler vardı  Fakat benim minik aklım  "ileride daha iyi analiz ederim." diye düşünmüş olsa gerek odamızın kapısına Cd kalemi  ile  minicik bir ev ve bir çocuk  çizmiştim.  Hani olurda  çizdiğim  kağıt  kaybolursa diye daime göz  önünde  bulunacak bir yere resmimi yapmıştım . Sonra evimiz yıkılıp yerine yenisi yapılacağında bu projem  suya düştü. Ben sökülen  şeftali ağacı  için  ağlarken  aklıma  resmim gelmemişti.   İnternetre gezerke    Resim analizi   eğitimi verildiğini görünce  merak ettim. Mesleğime  devam etmeyeceksem bile bu benim için  küçük  ve eğlenceli  bir kaçamak . Mesela Monet'in çiçeklerinde, Dali'nin eriyen saatlerinde bir şeyler  aramak kadar heyecan veriyor bana. Kargacık  burgacık çizimler  ve renklerden anlam çıkarmaya  çalışmak. Gözler ruhun aynası  derler acaba çocuk  resimleri de mi öyle?

.

.

Sevgili tosbağa  günlüğü  bir yazısında ekonomik özgürlükten bahsetmişti.  Aslında  4 yıldır  düzenli  olarak bi bankaya paramı  yatıyorum. Altın  almak,  portfolya yapmak, döviz  işleri  daha mantıklı  olsa da bir türlü  uğraşmak  istemedim. Fakat yıldan  yıla  değer  kaybeden Türk  lirası  karşısında  birikimimi bir yatırıma  dönüştürmeye  karar verdim.  Fikirleriniz yahut tecrübeleriniz varsa yazarsanız  çok  mutlu olurum.

Genel anlamda tutumlu olmasa bile tutarlı  biriyim. Yani kendimi borca sokmam. İndirimlerden, istiften hiç  hoşlanmam.Hele kampanya varsa bir yerde aksi istikamette koşar kaçarım. Kızlar gratiste indirim varmış  diyen arkadaşın ağzına  kürekle  vururum. 

.

.

Bir arkadaşım  Denizliye ailesi ile tatile gitmiş. Orada pazarcı(gelecek cümleyi   bir Denizli ağzı ile okuyun)   "Abilerim ablalarım  hepinizi seviyorum ama paranızı  daha çok " diye bağırıyormuş. Bu olaya o kadar gülmüş  ve  o kadar  sevmiştim  ki. Bu benim aradığım vizyon. İşletmenin  zararına bile olsa dürüst  olmak.

Bu arada  Denizli ağzı  ile yazılmış Guccug Prens kitabından  haberdar mısınız?

.

.

Eskiden hedonik  alış-veriş yapınca  bunu pek dert etmezdim. Hem ne olur ki Miniso'dan bir sürü  kağıt  maske, (ıhtiyaç fazlası)kalem aldıysam. Bunun kime ne zararı var? Fakat  Fahrettin Karacanın -kendisi Toprak dede olarak tanınır  ve Tema vakfının  kurucularındandır- "Param var, ama hakkım  yok." sözünü  duyunca artık  kendimi dizginlemeye karar verdim. Benim cebime  zarar vermeyen  şey ya doğaya  zarar veriyorsa?

.

Üniversitede bir kız  tanımıştım kırmızı  minik defterine son 3 yılda  aldığı  her şeyi  tek tek yazmıştı.  Bir gün  bende bunu yapacağım  demiştim. Ara ara bu şekilde  aldıklarımı  yazdım  fakat hep kesintiye  uğradı. 2021 Ocakta yeni bir defterle yeniden başladım. Yazmak paranın  nereye  gittiğini  bulmak için kendini tahlil etmek  ve daha ziyade dizginlemek için  iyi bir çözüm. 

Kredi kartları  oldum  olası bana itici gelmiştir. O gri soğuk  ve metalik nesne kafamda borçla  özlemiştir .

Birde damızlık  kızın öyküsünde  bankalar kredi kartlarına el koyup  kadınlar peş parasız  kalınca kredi nefretim korku ile  birleşti.Böyle olunca Ay başı maaşım  yatar yatmaz çekmeye başladım . Kartı  bir köşeye  atıp parayı  önceki ay planladığım bütçeye göre  harcarım. 

Fakat bu her yıl  sınıf  geçmekle  uğraşan  kendine bir şey  katmayan  bir öğrencinin  hali gibidir.  Yada çok  sevdiğim  Gogol'un Paltosundaki  gibi. Günü, ayı  kurtaran fakat paltosu delindiğinde ve  yeni bir palto alması  gerektiğinde  ne yapacağını şaşıran  Akakiy Akakiyeviç gibi.

Daha geçenlerde laptop  alması gereken bir arkadaşım  yakınmış "fiyatlar online eğitim  yüzünden  çok  pahalı" demişti. Bende iyi eski püskü  bir laptobum var demiş  derin bir nefes almıştım. Dün  gece laptobum çat diye Düştü ve sonsuz bir karanlığa  gömüldü  Akakiy Akayavicle oturmuş  kara kara düşünüyoruz. Bugün  onun korka korka terziye gittiği gibi bilgisayarı  dayıma  götüreceğim. Sonumuz benzemez umarım.

.

.

Üçün beşin youtube kanalı  bütçe  planlanması  ile ilgili araştırma  yaparken bulduğum  beyaz yakalı Özlem'in sıcak  birebir  tecrübelerini  paylaştığı  bir kanal. Bu konuya ilginiz varsa bir  göz  atın  derim.

.

.

Hepinizi seviyorum ama yazıma  geri dönüt  yapanları  daha çok.

Kalın  sağlıcakla.