bir kumkat dalı

Dedem,kırmızı süpürge ve sabit noktalar

lise zamanlarında bir dergi için hikayeler yazardım.O zaman fark etmiştim ki hikayelerimde bir dede,nine mutlaka oluyor.Bu konuda ailemin payı büyük tabiki.Küçükken bazı zamanlar anneannemlerde kalırdık.2 sokak ötede oturmasına rağmen onlara ziyeretlerimiz o kadar törensel olurdu ki.En güzel kıyafetler giyilmeli,saçlar taranmalı,bir kap kurabiye bir kalıp kek muhakka olmalı.Sonraları büyüsem ve çok yoğun dönemlerden geçsem de bu adeti hiç bozmadım.En az haftada 1 defa onları ziyaret ettim, uzaktaysam aradım.O 

zamanlar dedemler telefonuna jeton at diye bi 20lik sıkıştırırlardı muhakkak.Ve bu ritüel hiç bozulmadı.Bazen bir dilim karpuzu beğenip bundan anneannemlerde yesin diye götürürdüm bazen de kışın bir buket nergisi.Evrende herşey hareket halinde olsa da bazı sabit noktalarımız var.Her şey değişse de değişmeyen.İlk günkü güzelliği ile kalan.İşte  o apartmanların arasında bahçeli,kümeslinde ördekleri tavukları olan,harput ağacının gölgesinde gölgelenen o ev benim için öyle.

ve dün biz bir paket hamsiyi kapıp teyzemler,annemler yine dedemlere gittik.Hoş muhabett,iki kelam ettik.Sonra eski adet bozulmasın yaşlı ziyaretine mütekip kırmızı süpürge fişe takılsın dediler.Taktık süpürdük.Keçe halıları,ilmek ilmek dokunmuş yollukları..

anneannemim kullanmasam bile kalsın dediği çeyizlik tabaklarını sehpanın üstüne dizdik.Bir kalaycı buluverseydik kalaylatıverirdik.

işte böyle dostlar sabit noktalarımızı bulmalı ve onları yürek yörüngemizden asla çıkarmamalıyız.

   en azından insan kalabilmek için.

iyi ve mutlu biri olabilmek için

  ve bir kumkat dalı sallansın duvarda 

en güzel süs yeşil değil midir

doğada,oda da,insan da...