Yemek Perileri, Marekeş'te sesler

                                                

Bir adamı düşlüyorum, yeryüzünde konuşulan bütün dilleri unutuyor, sonunda hiçbir ülkede konuşulanları anlamıyor. Nedir dilde olan? Neyi örtüp gizliyor dil? İnsandan neleri alıp götürüyor?

Elips canetti- Marakeşte Sesler

Bu hafta kuş gibi hafiftim. Beslenmeme dikkat edince yaşam ne kadar güzel oluyor. Yemyeşil elmalar, taptaze kefir, bolca su. Bu haftayı güzelleştiren bir diğer şey Çocuk Bayramıydı. Çocuklar musmutlu olsun diye oyunlar hazrıladık. Okulun karşısında olan yeşilliğe gittik. Orada oyunlar oynadık. Dans ettik. Küçükken 23 Nisanlarım o kadar güzel ve mutlu geçti ki. Çocuklara bunu yaşatmak istedim. 

Normalde yemek yapmak bana zaman kaybı gibi gelirdi. Böyle alelacele yapıverirdim.  Ama bu aralar bir şey oldu. Bana yemek perileri geldi. Kafamda durmadan tarifler, baharatlar dönüyor.  Cumartesi full mutfaktaydım. Beyti kebabını yaptım. Annemler çok beğendi. Normalde sebze yemekleri yaparım. Hiç et yemeği yapamam. O kadar lezzetliydi ki. Gece uyanınca bile tadını anımsadım. Birde parfe yaptım ki. Hem hafif hem de sıcaklar için birebir. Bir vlog kanalı var. Onu izliyorum. O ne yaparsa onu yapıyorum. Ama bir yandan Ntv radyoda yayınlanan Acı, tatlı, mayhoş programını dinlemeye başladım. Şöyle lezzetli işler çıksın istiyorum elimden. Annem haftanın başında hasta olunca neşesizdim. Neyse ki uzun sürmedi. Anneme öğretmeye çalıştığım bir şey var. Yaşamını işlerine göre şekillendirme kendine göre şekillendir. Mesala ortada bir sorumluluk varsa annem canını dişine takar ve onu en kısa zamanda bitirmeye çalışır. sonunda kendi tükenir. Hasta olur. Mutsuz olur. Bense bazen sorumluluklarımı asıyorum. Canım ne zaman isterse o zaman yapıyorum. Yahut 3 günde değil 3 haftada bitiriyorum. Kendimi koşu bandında hissetmek istemiyorum. Mesela kütüphanemizi temizleye başladım. Her pazar belli bir kısmı temizliyorum ayırıyorum, bunun gibi şeyler işte. 

Bu haftanın iyi geçmesinin bir sebebi çok fazla bana iyi gelen insanla görüştüm. Görüşmek dediğim telefonda hatta bazısıyla sadece mesajlaşarak. Ama çok iyi geldi. Bir kitapta geçiriyordu. Adam koleksiyon olarak insan biriktiyordu. Çok fazla iletişim kurduğu kişi vardı. Dolayısıyla pek fazla bağlantısı vardı. Bazen içime dönüp aynı evde yaşadığım insanları bile çekemediğim zamanlar oluyor. Fakat bu aralar tam bir sosyal kelebek oldum. İlkokul arkadaşlarıma kadar hepsi ile görüşmek istiyorum. Yaşadığım şehrin tüm kafelerini görmek tüm sokaklarında yürümek istiyorum. 

Bugün bir aile dostunu ziyaret ettik. Bekir Dede okumayı çok sever. Çok mu çok yaşlı. Onu hep arada sırada ziyaret ederdik. Bana okuduğum kitaplardan sorular sorardı. Kendi okuduklarını anlatırdı. Bugün onu ziyaret ettik. Zihnimin tüm odalarında ışıklar açıldı, tozlar üflendi gibi hissettim. Bazı insanlarla konuşunca yüreğimin tüm kıvrımlarını hissediyorum. Ama çok az insan aynı şeyi zihnim için yapabiliyor. Bekir Dede çok mutlu oldu. Kaldı kitaplarını gösterdi. Fikirlerimi sordu. Onu bu kadar mutlu görmek güzeldi. Hatırlat bana dedi. sana bir kitap seti alacağım. Ama unuturum arayıp hatırlatman gerekir dedi. O kadar tatlıydı ki. Yaşlılar ve çocuklar ne çok benziyor dedim.  

Kitabı kütüphanede görüp yayınevine güvenip almıştım. Nitekim hoşuma gitti. Marakeş'i anlamaya çalışan bir batılının anlatısı. Gördüklerine şahit oluyoruz. Heyecanına, şaşkınlığına ortak oluyoruz. Bir batılının gözünden doğuya bakışını görüyoruz. İran gibi Fars gibi yerler hep ilgimi çekmiştir. Eskiden gazete küpürlerinden kestiğim İran resimleri vardı. İran edebiyatı, İran devrimi, İran sineması bir şekilde beni içine çekiyor. Aynı müziğin tınısı ile hipnoz olan yılanın bilinçsiz hareketleri gibi. Bir şey beni içine çekiyor.