yangından kaçamayan kaplumbağalar, yokluğun delirten çığlığı, oyunbozan yahut oyun kuranların bütüncül kişiliği

"Günaydın! Olur ya belki sizi göremem; iyi günler, iyi akşamlar ve iyi geceler ! " Truman Show

Delilikle dahilik,ölümle yaşam arasında ince bir çizgi olduğunu biliyordum. Ama varlık ve yokluk arasında bu denli bir çizgi olduğunu bilmiyordum. Bu iki kavramı üst üste binmiş içi kat olarak düşünürsek aralarında incecik ve kırılgan bir buz tabakası var. Ve bir anda oluşan minicik bir çatlakla kulakları sağır edip insanı çılgın edecek bir gürültü çıkarabiliyor. Bugün öyle oldu. Hep olur. Haberlerde, gazetelerde bu ses yalıtıldığı için duyamayız. İnstagramda kadın ölümleri yahut doğal afetlerle ilgili bir haber gördüğümüzde saliselik bir üzüntü yaşayıp hemen kaydırırz. İşte bize rahatsız hissettiren duygudan kurtulmuşuzdur. Ama ne zaman bu tür hikayelerin öznesi olsak gerçeğe tüm çıplaklığı ile tanıklık etsek o zaman kırılan buz tabakasını duyarız. Bu ölüm için dökülen gözyaşıda olabilir pekala, yıkılıp giden yahut yanıp kül olan bir binanın karşısında çöküp kalmakta.

Kalbim üşüyor. Dışarda bu demli büyük bir yangın varken ve hava sıcakken.  Yaşamın kırılganlığını insan olmanın acziyyetini ve zayıflığını bilmek bana acı veriyor. 

Öğlen vakti çocuklardan biri pencereden dumanları görmüş. Pencereden bakınca bu kadar büyük bir duman kümesi olmasına şaştık kaldık. Hemen haber geldi zaten yangın uzakta ama oldukça büyükmüş. Tüm öğleden sonra aramalara dönmek ve arama yapmakla geçti. Bir kaç tanıdığın iş yeri evi arabası yanmış. 

Arkadaşım anlattı. Kuzeni işte olduğu için arayıp hiç bir şeyi olamazsanız kuşumu alın demiş. Kalbim dikiş tutmayan bir et parçası oldu. Geçen yaz  abim Yangın işlerinde bir kaç ay çalışmıştı. Yangından hayvanlar çok ölüyor mu demiştim. Tabi en çok kaplumbağalar bir kaplumbağa asla yangından kaçamaz dedi. Yani bu bariz ortada bir gerçekken içimi parçaladı. O günden beri ne zaman bir yangın haberi alsam yanmaktan kaçamayacağını bilen bir kaplumbağa oluveririm. Zaten o kadar çok yangın oluyor ki . Hiç bir zaman yananın yerine bir yenisini koyamıyorlar sanki.

Yangın ırmağın karşı kıyısında. Bizden epey uzak. Ama akşam çöktüğünde o kadar şiddetlendi ki lavları fışkıran bir yanardağ gibiydi. Olurda dedim ne olur ne olmaz gece yarısı bir tahliye haberi alırız. Bir minik çanta hazırlayıp içine bir şeyler koyayım dedim. Bocaladım kaldım.

not: Evin karşısında yangın söndü. Bahçemizin orda başlamış. sadece şunu demek istiyorum. Gerçekten aynı anda bir sürü farklı yerde yangın çıktı. Hala sıçrama mesafesi bile olmayan yüzeysel olarak bir birinden tamamen bağımsız yerlerden yangın haberi alıyoruz. Biri bir uçta biri bir uçta.

Neşeyi, düş kırıklığını, heyecanı hatta acıyı bile kavrayabiliyorum.  Ama kötülüğü kavrayamıyorum. Zihnim almıyor. Patlayacı madde atan bir araba arıyorlardı. Bulundu diye duyuntu çıktı. İçinde 5 tane suriyeli varmış. İlk çok öfkelendim. Milliyetçi bir duyguyla yükseldim. İçimden ama kimseyi kışkırtmaya gerek yok. Ama sonra dedim ki. Kim kimin kuklası belli değil ki! Yandaş kim muhalefet kim belli değil! Bir oyun var biliyoruz. Ama bunda bir oyun var diyenler bile bir kukla mı bilemiyoruz. Belki omuzları üzerine dökünen  o görünmez kukla iplerini göremiyoruz.

Elektirik kesintisi olabilir. Yazamayabilirim. Mal kaybı yahut duman zehirlenmeleri oluyor. . Endişelenmeyin.

" Olur ya belki sizi göremem; iyi günler, iyi akşamlar ve iyi geceler ! "