Esseintes Dükü ile birtakım benzerlikler

 

Sık sık ve belirli hiçbir nedeni olmadan, kim olduğun konusunda ipin ucunu kaçırırdın. Sanki bedeninin için­deki varlık bir sahtekara, daha doğrusu kimliksizliğe dö­nüşmüş gibi olur, benliğinin yavaş yavaş gövdenden dışa­rıya aktığını hissederken dünü mü yarını mı yaşadığımı, karşındaki dünyanın gerçek mi, yoksa bir başkasının kur­duğu hayalin bir parçası mı · olduğunu kavrayamadan afallamış bir kimlik ayrışmasını içinde dolaşırdın

İç Dünyamdan Notlar, Paul Auster

Merhaba 2022! ne garip bir başlangıçtı. Hoşgeldin demek bile gelmedi içimden. Aslında her yılın başında hedefler koyardım. Geçen yılın muhasebesini yapardım. Ama bu yıl okuduğum atomik alışkanlıklar sayesinde her ayın sonunda değerlendirmeler yaptım. Mevsimlik hedefler koydum.  Böyle olunca dönemsel dağılmalar ve uzun süreli duraklama süreçleri yaşamadım. Kışlık hedeflerimin başında sağlıklı beslenmek ve spor yapmak var. Onun haricinde okuma ve dil çalışma rutinlerime sadık kalmak yeterli. Biraz sıkıldığım bir zamandayım. İçime dönüklüğüm arttı. Ne zaman içime dönmek istesem ve toplumsal normlar beni tam tersi olmaya itse işler iyi gitmiyor. İçimden gelmediği gibi davranamıyorum. Bugün dayımlara gittik. Annemler, teyzem, anneannemler. Hiç ortama karışasım iki çift laf edesim gelmedi. Biraz kitap okudum. Biraz kuzenimle oynadım. Ablamı, kardeşimi görüntülü aradık. Neyse ki kimse beni zorlamadı. Uykun mu var dediler. Üzerime gelmedikleri için minnettarım.

Farklı siyasi görüşlerden akrabalarla haber izlemek akrabalık bağlarının sağlamlığı ve tadın tuzun açısından kesinlikle yapılmaması gereken bir şey. Kimse fikrini değiştirmek istemiyor. Gençler orta yaşlıların körkütük bağlılıklarını anlamıyor. Orta yaşlılar inandıklarının  sorgulanmasını anlamıyor. Ben haber izlemekten hiç hoşlanmıyorum.

Bu yıl neşe dolu bir yıl olsun istiyorum.  Dünyadaki yerimi bulmak istiyorum. Her gün bana bahşettiğin gençlik bu muydu? diye haykırmak istemiyorum.  Aynaya baktığımda kendimi değil de bir yabancıyı görmek istemiyorum.

Bu hafta karşı komşumuz temelli taşındı. Artık memleketine döndü. Onun evine kiracılar gelecek. Hem heyecanlı hem de  stresli bir bekleyiş. 

Button hep hevesle okumak istediğim bir yazardı. Yanılmamışım. Daha ilk  saayfalarında kendimi buldum. Kaybettim.Bir şeylerin ayrımına vardım. 

Paramı har vurup harman  savuruyorum. Zaten ben har vurmasamda enflasyondu dövizdi anlamadığım gri  soğuk kelimeler paramı  savuruyor. Bari istediğimi yapayım diyorum.  Bu konuda yol almak isterim.

Paul  Aster İç dünyamdan notlar kitabını öyle severek öyle hayran hayran okuyorum ki sözcüklerle anlatamam. Her cümlenin altını çizmek istiyorum. Her cümleyi döne döne okuyorum. Öyle güzel ki.

Bu hafta sipariş ettiğim kaban geldi. İçinde kayboluyorum. Minicik kalıyorum. Terziye vermem gerek.  Ama terziye gitmek. Ölçü vermek için o kadar zor ki. Zaten  alışveriş merkeziydi çarşıydı gitmem için birinin saçlarımdan sürükleyip götürmesi gerek. Niye böyle oldum ki. İçimdeki evren dışındakinden daha mı büyük? Yoksa ben Button'un kitabındaki o adam mıyım? Hani şu okuduğu Dickens romanlarındaki Londra'yı görmek için yola çıkan ama yolda   "İnsan, koltuğun da oturarak da seyahat edebiliyorsa eğer, hareket etmenin ne anlamı var? Londra'nın kokusu, havası, vatandaşları, yemekleri ve hatta çatal bıçakları yanı başında olduğuna göre, Esseintes Dükü zaten şu anda Londra'da sayılmaz mı? Orada bulacağı nedir, taze hayal kırıklıklarından başka?" Meyhanedeki masasından hâlâ kalkmamış olan Esseintes Dükü şöyle düşünür: "Aklımdan zorum olmalı benim.... Nasıl oldu da sadık hayal gücümün sağladığı imgeleri reddedip, herhangi bir nine gibi yurtdışına seyahat etmenin gerekli, ilginç ve yararlı olabileceğini düşündüm, anlamıyorum."

Böylece Esseintes Dükü hesabı öder, meyhaneden ayrılır ve valizlerini, bavullarını, atkılarını, şemsiyelerini ve bastonlarını da alarak ilk trenle villasına döner. Bir daha da asla evden dışarı adımını atmaz.