Güneş yüzlü çocuk

( görsel pexel.com sitesinden)

Bazen cümleler  parmaklarımın  ucuna birikiyor.yaz diyor  yaz ve kurtar  beni.anlat ve kurtul.cümlelerini dizele.kelimelerini sırala  ve başlasın  şamata.anlatacak  hikaye bitmez  kelimelerimiz biter.heyecanimiz biter. Bir ağacı ancak değerli  şeyler  yazacaksanız  onu bir mektup kağıdı  yapacaksanız  kesin.bi kalbi asla kırmayacaksanız  konuşun. Bütün  komşularınız  toksa uyuyun.unutamıyorum  sevgili kelimeler.karşı apartmanda oturan sürekli  kavga eden çiftin  ve ağlayan  çocuğun  hikayesini.Ev sahibi uzun müddet  ses çıkmayınca  girmiş  eve ve görmüş  bütün  ev yerli yerinde.bir kaç  eşyalarını almışlar. Koltuklar halılar  kalmış  her şey .ama kızmamış ev sahibi  çünkü  görmüş  evde yiyecek hic bir şey  yokmuş  ve ocakta yağ  lekesi yokmuş  yemek pişmemiş  nicedir.Kimisi "deselermiş zor durumdayiz diye"dedi.kimisi "eşyalarını  satsalarmış "dedi.kimisi "kaçmasalarmış  adam çalışsaymış"  dedi.kimse "acaba şimdi  nerdelerdir?"ve"ne yapıyorlardır ?demedi.kimse çalsaydık  kapılarını  ve tanısaydık  onlara demedi.Adam bir değişikti  kaba sabaydı.gece bağıra  çağıra  telefonla  konuşur  sigarasını  yakardı. Kirli sakallarından  gargemel reçel  yapardı.kadın  silikti.pencereleri kapatır  perdeleri açmazdı. Mahalleliden çekinir utanırdı herhalde.kendisine ait olmayan suçun  cezasını  kendine kesmişti. Bütün  bunlar bir yana kıvırcık saçlı  güldü  mü  yüzünde  güneşin  parladığı  3 yahut 4 yaşlarında  bir çocukları  vardı. Her şeyden  habersiz balkonda cıvıldardı.Annesi fark etti mi içeri  katar ama o bir aralık  bulur ve çıkardı. Çamaşır  asarken  ve gürültüden  öfkeyle  pencereyi açarken  görürdüm  onu.Seslendim bir kaç  kez hatta.Ama gülümsedi  anlamayağım bir şeyler  söyledi. Ismin ne dedim?Adın  ne? Bir türlü  öğrenemedim.Annesi hiç  adıyla  çocuğu  çağırmadı. Adam  hiç  adıyla  kadını  çağırmadı. Yan apartmanda Jose saramagonun romanları  gibi  isimsiz insanlar vardı. Güneş  yüzlü çocuk,silik kadın,kaba adam. Ve koca önyargıları  olan mahalleli.Yeni kiracılar  var şimdi. Adam sakin ,kadın  konuşkan ve çocuk  onun da yüzü  gülünce  parlıyor. Ama o kadar karanlık  değil  ya evleri .o yüzden  güneş  gibi değil .Ve mahalleli,Unuttular isimsiz kiracıları  ve yer açtılar  yeni taşınana.
Ben üzgündüm.bugün  o evin altında  yavrulamış  bir kedi gördüm  yarın  mama alacağım. Ve kedinin adını  güneş  koyacağım.