17 Haziran 2020 Çarşamba
Kaptan amca kelimerimi çal!
Kelimeler kafamda körebe oynuyor.her biri birini kovalıyor .birisi diğerine yaklaşsa yekdiğeri olanca hızıyla kaçıyor. Düşüncelerim mor salkımlar gibi olgunlaşıyor ve olgunlaştığı anda saçılıyor. Bu o kadar hızlı ve beklenmedik bir şekilde oluyor ki pek çoğunu unutup birazını anımsıyorum. Öyle yada böyle sonuçta hepsini özümsüyorum.hep aklimda dolaşanlar ,perdenin ardında bir an beliren gölge gibi gelip gidiverenler.
Bu sıralar ablam sakin ve özverili olduğumu söylüyor. Sakin ve özverili. Bana ne uzak iki kelime.Didem Madak'tan şiirler okuyorum.dizelerinin altını çiziyorum. Arada dışarı çıkıyorum. Isim bitince öylece orda burda geziyorum.sokakta yanından geçtiğim insanların yaşamını merak ediyorum. Elinde boya kutusu kır saçlarına dalga dalga omuzlarına dökülen o adam nereye gidiyor?Bir ressam görüyorum yağlı ellerinde ve güneşten yanmış teninde.Sahi bir duvar usta mıydı yanımdan geçen ? Oysa bıraksalar rönesansı sıvalı duvarlara tekrar uyandırır gibi. Geçen koşu yolunda gördüğüm pembe kırmızı karışık saçlı genci görüyorum bir kez daha. şehrin diğer ucunda gördüm ve ben onu tanıdım.sahi tekrar karşılaştığım ve tanımadığım ne cok insan vardır.belki benide görüp tanıyan kırmızı kankenli yere bakarak yürüyen kız diyen vardır.Belkideacaba çantasında hangi kitap vardır diye bile düşünmüşlerdir.
köprüden geçerken kaptan amcayi görüyorum.kimdir ne yer ne içer bilmiyorum. Kimi zaman kaptan kimi zaman asker formali yaşlıca bir adam.Bazen elinde teyp olur bazen olta.hep köprüden geçerken görürüm. Durdurup sormak isterim.yaklaşıp beraber yürümek. Soru sormaz büyük olasılıkla ne var demez yanında gelmeme izin verir.Ama şaşırır yinede.o oltasını ırmağa sallar ben düşüncelerimi havaya.o yakalamak için çalışır. Bense savurmak için .hadi gidin arsız kelimeler.rahat bırakın beni.3 5 kelime neyi değiştirecek? Ben böyle karamsar düşününce farkeder herhalde kaptan amca.Belki kızar,belki omuz silker.Belki bir daha ki sefer sormalıyım ona ne zaman olta alırsın ne zaman teyp çalarsın?Bırak teypi benim kelimelerimi çal o zaman bende bir olta alırım. Belki o zaman yakalarım .kimim ben? Kim olacağım?
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Aslında her insanda bir hikaye saklı. Ben de bazen ilk kez gördüğüm insanların hayat hikayesini merak etmiyor değilim.
YanıtlaSilBende bazen dağınık kalsin derim ama başıma üşüşüp durmadan gürültü yapmalarına dayanamam.karar vermek isterim doğru yada yanlış iyi yada kötü. Su insan ne garip varlik yahu:)
YanıtlaSilbenim de "kafamda bir tuhaflık" olan zamanlarım çoktur. bazen üstüste biner rahat bırakmazlar ki uyuyayım. bazen de bir sakinlik, bir ıssızlık, sanki gemileri bekleyen limanlar gibi.
YanıtlaSilçok güzel ifade etmişsin bu hissi :)
Teşekkür ederim:)
Sil