Bir pencere yeter bana bir tek pencere, bilince ve bakışa ve suskunluğa...
Füruğ Ferruhzad
Haftalık seri yazmaya başlayalı tam 8 hafta olmuş. Pek mutluyum. İstikrar kelimesi kişisel sözlüğüme girebilir böylelikle.
Değişen yaşam içerisinde bazı sabit noktalar vardır. Bu noktalar akıp giden nehrin kenarında dalları suya sarkmış salkım söğütleri gibidir zannımca. Her ne olursa olsun sabit kalır. İşte yukarıda ki fotoğrafta öyle. Doğdum doğalı aynı kalmayı başarmış manzara. Uzakta ki toros dağları hemen altında yeşilce dizilmiş çamlar. Çok mu çok mutluyum. Çünkü akım geçtiği için karşı tarlaya ev yapılamazmış. Orada da incir,zeytin ve badem ağacı var. sahibi hanife teyze çok yaşlı. Kendi haline bırakılmış bir bahçe. Elimde olsa bu bahçeyi alırdım. Mahallelinin toplanabileceği güzel bir bahçe haline getirirdim. Aslında düşündüm de neden olmasın. Yani satın almasam bile ödünç alabilirim. Hanife teyze pamuk gib bir anadolu kadınıdır. Bir keresinde delicesine yağan yağmurda anahtarımı unuttuğum için dışarda kalmıştım. Yakında başka evler olmasına rağmen ilk ona gitmiştim. Bir dut ağacının gölgelediği mavi demirlerle örülü 2 katlı bir evi var. Bana titreyen elleri ile sımsıcak bir çorba ikram etmişti. Şu an bayramdan bayrama ziyaretime utandım. Oysa ki her gün işten gelirken evinin önünden geçiyorum. Bunu şu an ayrımsamamın hayreti içindeyim.
Şuraya dünyanın dört bir yanından insanların pencerelerinden manzarayı izleyebileceğiniz çok sevdiğim bir siteyi bırakayım window swap. isterseniz kendi manzaranızı kaydedip gönderebilirsiniz. Bunu kesinlikle yapmalıyım.
Bu hafta çoook istediğim kitapları almanın mutluluğu içerisindeyim. Özellikle kaçırdıklarımız kitabı benim içinde bulunduğum ruh durumuna tam oturdu. Fakat shakespeare atıfları çok fazla. Bende shakespeare'i ana dilinde okumayı istiyorum. Bunun için hazır bulunuşluluğum yok. İngilizce çalışmalarımı sıklaştırmalıyım. Ne çok şey kaçırıyorum.Bazen bir dilek hakkım olsa dünyada ki tüm dilleri öğrenmeyi isterdim diye düşünüyorum. Böylece tüm o güzel eserleri anadilinde okuyabilirim.
Dünkü kapanmaya sevinmemin bencilce olduğunun farkındayım. Çünkü çok fazla insanı olumsuz yönde etkiliyor ve gerçek manada insanlar sıkışıp kalıyor. Keşke mesele insan olunca diğer tüm şeyler geri planda kalsa. Niye ülkece iyiymiş pozları veriyoruz? Ülkenin tüm meseleleri devasa bir halının altına süpürülüyor. Ayaklarımızın altında çıtırdamaları işitiyoruz. Göz yaşları ve alın teri damlıyor halıya.
Siyasetin yozlaşmasıyla tüm değer yargılarımızı yitirmiş ve politikaya iyice yabancılaştırılmıştık.
Nazım'ın yine de iyimserlik mısraları geçiyor içimden böyle zamanlarda. Galiba ruhuma bahar geldi. İçimdeki çiçeklerin kokusunu alıyorum. Çiçekleri elbiselerimi giyiyorum. sakin ve neşeli sesimi duyuyorum. Ah ne hoş! Ne hoş! Başımızda bulut gezdirmemek. Gönlümüzde kat kat çiçekler büyütmek.
Nedense senin yazılarını okurken içimde bir his türüyor; bu kez sakınmadan açık ediyorum: Bir gün senin adının ve soyadının yazılı olduğu bir kitap okuyacağım sanki!
YanıtlaSilbu o kadar güzel bir mesajdı ki tekrar tekrar okudum. Bir yere not aldım. Teşekkür ederim. Bakalım yaşam biz plan yaparken başımıza gelen şeyler nihayetinde
SilBloğunu bugün gördüm selam :) çok güzel bir yazı tebrik ederim başarılar diliyorum :)
YanıtlaSilKarşıdaki tarlaya ev yapılamamasına bir okur olarak ben bile sevindim. Manzaraların güzelliğiyle aranızda çok katlı bir bina oluyor yoksa... Hanife teyze ve yağmurlu gün anısı ise sımsıcak bir detaydı :)) Window swap için de ayrıca teşekkürler, bilmediğim bir muhteşemlikti ^^
YanıtlaSilMaalesef ben de biraz seviniyor gibiyim, ama bir yandan da bıkmış haldeyim aslında. Ya bu şekilde tam kapanalım ya da bir önce önce bitsin gitsin şu hastalık. Ülkece anksiyete geçiriyoruz resmen. :/
YanıtlaSilHanife Teyze ne tatlıymış.
YanıtlaSilKeyifle oku kitaplarını.
tatliş teyzeymiş desene. vassafın iki üç kitabını okudum, çok etkileyici idiler :)
YanıtlaSilÖnerdiğin siteye muhakkak bakmalıyım, çok güzel bir düşünce. :)
YanıtlaSilKitaplarını almış olmana senin adına çok sevindim, keyifli okumalar.
Evet, tam kapanma konusu beni demoralize eden bir durum. Eski günlere bir an evvel geri dönebilmek ümidiyle...