27 günün sonunda evden ilk kez çıktık. Ramazan- şerif girmeden eksikleri almak ve çokca nefes almak için.Birde sokağa çıkma yasağı var 4 günlük.
Dönerken Orman yolunu kullandık.Biraz nefes aldık gün batımını seyrettik.Orman her şeyden habersiz aynı güzelliğiyle duruyordu.
Bu dönem durup,düşünmek yaşamımızın gidişatını beğenmek için muazzam bir seçenek gerçekten.
Bu aralar kitap okumaya kendimi verdim ve bu yüzden canım meydan okumaya günü gününe katılamayacağım için üzgünlüğümü belirtmek istiyorum.Okuduğum kitapların yorumlarını yazarım sizlere.
Ve gün batımını seven birinin akıntısını koyalım şuraya
günbatımı renklerinin yavaşça gölgelere gömülmesinden ve daha sonra yeraltından yükselen karanlığın ortaya çıkmasından, nihayetinde de kara medcezirin duvarları yutarak bizi kendi bilinmezliğine sürüklemesinden daha güzel bir manzara olamaz.Stefan Zweig
Günbatımı benim de en çok sevdiklerimden. :) Özellikle birbiriyle iç içe geçen o renk cümbüşünü pek seviyorum. *-*
YanıtlaSilÇektiğin fotoğraflar ne güzel. Dışarısını özlemişiz valla
YanıtlaSilAynen aynen bende:)
SilBen hala gün batımı mı doğumumu karar vermeyenlerdendim. Ama ilk gün batımı fotoğrafı çok güzelmiş
YanıtlaSilGün batımı daha romantik sanki ya da çok fazla gün doğumuna eşlik edemediğim için öyle geliyor belki de
YanıtlaSilAynen hiç dün doğumu izlemedim bende
Silorman yolundan dönebilmek ne büyük ayrıcalık. zweig da olanı biteni şiir gibi yazmış :)
YanıtlaSilHabersiz olduğunu nereden biliyorsun? Belki de her şeyden haberdar ve bundan dolayı içten içe seviniyor :) Neşeli ve sağlıklı sevgilerle :)
YanıtlaSilorman, gün batımı, kitaplar, zweig, nefis ifade ediyon sen yinee :)
YanıtlaSil