Bir kitap düşünün ki tekrar tekrar okuyup her defasında aynı sıcaklığı hissettiğiniz.Bana anneannemin sandığını karıştırırken karşıma çıkan ve ilgimi çeken bütün o ilginç mendiller,minik bohçalar gibi hissetirdi.Öyle naif,öyle narin ve öyle değerli.
Nasıl böyle manidar bir cümle kurabilmiş dedim tekrar tekrar okudum.
Kitap 166 sayfa.Normalde 1 günde bitireceğim bu kitabı 2 ayda falan okudum.Aynı çocukken tadını çok sevdiğim için ağzımda erittiğim çikolatalar gibiydi.
okuma tavsiyesi:bir fincan kahve ile yalnız başına mümkünse ahşap bir sandalyede okunabilir veya Kendinizi Ali Ural'ın "Sevgili Dost"hitabının sahibi zannedeceğiniz herhangi bir hal üzere olsada olur.
"Sevgili Dost,
Her defasında bu iki kelimeyle başlıyorum mektubuma. Çünkü bu iki kelimeden her biri, gücünü diğerinden alıyor. Sevgili olunmadan dost, dost olunmadan sevgili olunmuyor"
Çok severek okumuştum bu kitabı. :)
YanıtlaSil